افسانه

تقدیم به بهترینم

افسانه

بد عادت کردی چشمامو از اون وقتی که اینجایی
تو با آرامش چشمات با این لبخند رویایی

همه حرفا همه شعرام بی تو تصویری از دردم
چشمات معیار زیبای رو توی قلبم عوض کردم

کسی مثل منِ عاشق به احساس تو مومن نیست
میخوام افسانه شم با تو ، میدونم غیر ممکن نیست

تورو از وقتی که دیدم چشمامو به روی همه بستم
همه عالم می دونن که به چشمای تو وابستم

دیگه قلبم با آهنگ نفس های تو مانوسـه
تو که می خندی انگار منو خوشبختی می بوسـه

بد عادت کردی چشمامو ته این قصه پیدا نیست
تو اینقدر خوبی که به چشمم هیچ چیزی بد نیست

واسه تو من کمم ، آره تو حقت بیشتر از ایناس
ولی زیبایی مهتاب توی نگاه شب پیداس

آره تو از چشمام خوندی چقدر از دلهره خستم
اگه آرامشی دارم اونو مدیون تو هستم

اونو مدیون تو هستم

دیگه قلبم با آهنگ نفس های تو مانوسـه
تو که می خندی انگار منو خوشبختی می بوسـه

بد عادت کردی چشمامو ته این قصه پیدا نیست
تو اینقدر خوبی که به چشمم هیچ چیزی بد نیست